شعر شب تنهایی خوب

.: شاعر: سهراب سپهری / گوینده: خسرو شکیبایی :.

چهاردهمين شعر از دفتر «حجم سبز» :



گوش كن ، دورترين مرغ جهان مي خواند. 
شب سليس است‌، و يكدست ، و باز. 


شمعداني ها 
و صدادارترين شاخه فصل ، ماه را مي شنوند. 

پلكان جلو ساختمان ، 
در فانوس به دست 
و در اسراف نسيم ، 

گوش كن ، جاده صدا مي زند از دور قدم هاي ترا. 
چشم تو زينت تاريكي نيست‌. 
پلك ها را بتكان ، كفش به پا كن ، و بيا. 
و بيا تا جايي ، كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد 
و زمان روي كلوخي بنشيند با تو 
و مزامير شب اندام ترا، مثل يك قطعه آواز به خود 
جذب كنند. 
پارسايي است در آنجا كه ترا خواهد گفت : 
بهترين چيز رسيدن به نگاهي است كه از حادثه عشق 
تر است‌.